Pieter Gaudesaboos: “Ik laat dingen zien zonder ze te benoemen”

In ‘Een zee van liefde’ (Lannoo, 2021) van Pieter Gaudesaboos onderzoeken Pinguïn en Beer wat liefde is en wat het betekent om iemand graag te zien. “Het is voor mij meer dan een mooi boek, omdat er iets aan vasthangt”, zegt Pieter. “Ik wil een verhaal vertellen dat ik belangrijk vind, en daarmee zoveel mogelijk kinderen bereiken. Het is tof dat net dat boek het zo goed doet.”

Je boek verkoopt goed bij ons, werd bekroond met de Boon, en wordt in negen talen vertaald. Welke ingrediënten maken ‘Een zee van liefde’ tot een succesverhaal?

“Op voorhand weet je het nooit. Soms denk ik tijdens het maken van een boek: dit gaat echt potten breken. Maar kort daarna slaat dan de twijfel toe. Wat ik zo fijn vind aan het succes van ‘Een zee van liefde’, is dat het niet evident is. Het is een redelijk dik boek met veel afwisseling in de bladspiegel en zelfs wat witte bladzijden, niet vanzelfsprekend voor een prentenboek. Maar vooral: het gaat over de liefde tussen twee jongens. Subtiel, dat wel. Bij ons kijkt niemand daar nog van op, maar voor het buitenland is dat toch een ander verhaal.”

Opvallend: de lezer ontdekt langzaam dat zowel Pinguïn als Beer een jongen is, zonder dat je dat zo benoemt.

“Ik heb niet proberen te verbergen dat de hoofdpersonages jongens zijn, maar ik wilde het ook niet expliciet vermelden. Tijdens het maken van het boek heb ik gespeeld met veel beeld en weinig tekst. Op die manier laat ik dingen zien zonder ze te benoemen.”

Waar heb je je inspiratie gehaald voor ‘Een zee van liefde’?

“Ik had nooit gedacht dat ik een boek over liefde zou schrijven, totdat mijn dochter me vroeg wat liefde precies is. Ik vertelde haar dat liefde begint met verliefd worden, iets waar je geen controle over hebt. Het overkomt je en dan kun je zelf beslissen wat je met dat gevoel doet. Twee vragen bleven na dat gesprek bij me hangen: ‘Kun je verliefd worden op iemand die totaal anders is dan jij?’ en ‘Kun je verliefd worden op iemand die helemaal hetzelfde is als jij?’ Het idee kwam meteen bij me op om een verhaal te vertellen over twee personages die totaal verschillend zijn, maar tegelijkertijd op de een of andere manier totaal hetzelfde, en over hoe ze verliefd worden.”

Waarom vind je het belangrijk om dit verhaal te vertellen? 

“Ik wil kinderen laten zien dat liefde eenvoudig is en niet beoordeeld kan worden op basis van geslacht, huidskleur of seksualiteit. Liefde betekent gewoon dat je je goed voelt bij iemand. Weet je, ik erger me soms aan probleemboeken. Ze bevatten inclusieve en diverse personages, maar beschrijven alleen de problemen van die personages. Dat betekent vaak dat ze alleen worden gelezen door lezers die zelf met gelijkaardige moeilijkheden worden geconfronteerd. Als reactie daarop wilde ik een mooi verhaal vertellen dat zo open mogelijk is en bij veel kinderen een gevoelige snaar kan raken.

Toen ik begon als illustrator, was gepubliceerd worden de hoogste bekroning, daarvoor deed ik het. Na een aantal boeken wilde ik graag internationaal succesvol zijn, en zocht ik naar samenwerkingen met auteurs en allerlei manieren om dat te doen lukken. Nu wil ik vooral boeken maken die door heel veel mensen gelezen worden. Ik wil boeken maken die ik als kind graag gelezen had.”