Christina Araya De Witte: “Ik vind het eenvoudiger om me achter een zwart-witfiguurtje te verschuilen.”

Christina Araya De Witte (27) heeft net haar beeldroman ‘Araya’ (Pelckmans uitgevers) gepubliceerd. Met 86.500 volgers op Instagram (@chrostin) kan ze rekenen op veel fans – zowel in binnen- als buitenland. Voor Christina is haar boek in de eerste plaats een liefdesbrief aan zichzelf. In een openhartig interview vertelt ze over de totstandkoming van de roman en hoe ze via haar cartoons op Instagram maatschappelijke thema’s aankaart.

Tekst: Noreen Muhammad

Je hebt net je beeldroman ‘Araya’ gepubliceerd en springt van de ene signeersessie naar de andere. Hoe gaat het met jou?

“Het gaat heel goed met mij. De afgelopen vijf jaar heb ik me volledig toegewijd aan mijn boek, dus ik ben heel benieuwd naar de impact die het teweeg kan brengen. Tegelijkertijd kost het me wel moeite om niet te bezwijken onder schuldgevoelens, met de gruwel die momenteel in de wereld gaande is. Gelukkig staat er binnenkort een vakantie gepland, waarin ik hoop om op adem te komen.”

Zullen we even terug in de tijd reizen en terugblikken op de prille jaren van je carrière. Hoe is het voor jou begonnen?

“Op 31 oktober 2015 werd ik bekroond met de Flair Online Talent Award. De prijsuitreiking was een soort talentenjacht voor creatief talent, en het was opmerkelijk dat ik als enige cartoonist op de lijst stond. Als winnaar kreeg ik een contract waarmee ik een jaar lang als huiscartoonist voor Flair kon werken. Destijds was ik slechts een ‘dutske’ van 19 jaar oud. Wat oorspronkelijk een contract van een jaar zou zijn, liep uit tot een contract van vijf jaar.”

“Tijdens corona vielen mijn lezingen weg, waardoor mijn leven een vrij monotoon karakter kreeg. Ik voelde de behoefte om een andere weg in te slaan en kaartte dat aan bij mijn toenmalige werkgever. In 2020 opende ik tijdelijk een winkeltje met tweedehands spullen, dat een jaar lang heeft bestaan. Meteen erna vertrok ik op een studiereis naar Thailand in het kader van mijn beeldroman ‘Araya’. Ik heb die reis kunnen maken dankzij een werkbeurs van Literatuur Vlaanderen en het is een van de redenen waardoor ik mijn boek ook echt heb kunnen realiseren.”

“Tijdens mijn verblijf in Thailand kreeg ik van De Standaard de vraag om cartoons voor hen te maken als opvolger van Eva Mouton. Gezien haar status als de godmother van comics voelde ik wel wat druk om in haar grote schoenen te staan. Ik heb enorm veel bewondering voor haar, dus ik ben de uitdaging met veel enthousiasme aangegaan.”

Je hebt niet alleen in Vlaanderen een grote fandom, maar ook in New York heb je veel fans die je werk bewonderen. Eind 2016 ontving je een Messenger-bericht van een Amerikaanse uitgever die vroeg of je het zag zitten om met hen samen te werken aan een boek. Wij zijn benieuwd naar het verhaal daarachter.

“Een vriend van mij, de Belgische youtuber en comedian Average Rob, schreef een artikel over mij op het Litouwse online platform Bored Panda. Het artikel bereikte een groot publiek, ook in New York. Om een of andere duistere reden belandde het ook op de Facebook-pagina van de Amerikaanse uitgever in kwestie. Ook Ashton Kutcher deelde het artikel op zijn sociale media. Meteen erna kreeg ik via Facebook een bericht van een Amerikaanse man die me vroeg of ik met hem aan de slag wilde gaan voor een boek. Ik wist niet zo goed of zijn profiel echt was. Ik schakelde de hulp in van mijn toenmalige manager, die na wat opzoekwerk te weten kwam dat het een literair agent uit New York was.”

“Een paar maanden later pakte ik mijn koffers en vloog ik in mijn eentje naar New York. Onderweg verloor ik mijn valiezen en botste ik op enkele technische tegenslagen. Het was -15 graden Celsius toen ik in New York aankwam en ik zat er zonder kleren. Maar al bij al was het wel een hele leuke reis. Ik ontmoette de uitgever en mijn literair agent. In 2018 verscheen mijn eerste boek ‘The Ultimate Survival Guide to Being a Girl’, in het Nederlans vertaald als ‘Sommige meisjes houden niet van roze’ (Van Halewyck, 2018). Het is een handleiding voor tienermeisjes over school, geestelijke gezondheid en zichzelf. Ik was zelf nog maar 19 jaar oud toen ik het boek schreef. Ik had het leven nog niet genoeg geleefd om al een handleiding te schrijven, maar ik vertrok vanuit de vraag welk boek ik zelf zou willen lezen als tiener.”

Interessant. En wat is het verhaal achter Chrostin?

“Ik ben al acht jaar bezig met Chrostin. Ze is mijn alter ego. Veel mensen weten niet dat mijn echte naam Christina is. Chrostin is een deel van mij dat veel meer lef heeft, ze is een extraverte versie van Christina. Ik vind het eenvoudiger om me achter een zwart-witfiguurtje te verschuilen. Chrostin is daadkrachtiger en onverschrokken. Ik ben fragiel, kwetsbaar en introvert. Ik ervaar alles heel diep en intens. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven. In 2012 maakte ik een Instagram-profiel aan onder mijn eigen naam. In 2015 wijzigde ik de naam naar Chrostin en gebruikte ik mijn account voor professionele doeleinden, om mijn comics met de wereld te delen.”

“Ik zie mezelf Chrostin niet snel opgeven. Als ik het bijvoorbeeld morgen niet meer gedaan krijg, dan stopt het voor het publiek, maar voor mezelf zal het tekenen nooit stoppen. Het is belangrijk dat je je passie blijft beoefenen.”

Welke thema’s behandel je zoal op je Instagram als Chrostin?

“Ik heb weinig schroom om heel diverse thema’s aan te kaarten. Ik spreek graag over identiteit, racisme, discriminatie, feminisme en ongelijkheid. Daarnaast wil ik altijd blijven schrijven en afwisselen wat mijn werk betreft. Ik ben veel meer dan een cartoonist. Ik heb mijn lievelingskleuren, gevoelens en emoties. Die probeer ik ook te uiten. Veel van mijn gevoelens komen overeen met die van mijn publiek op Instagram – het is fijn dat wat ik deel anderen raakt.”

“Vroeger had ik de neiging om comics te maken die grappig zijn en had ik vaste maatstaven voor het publiek, nu niet meer. Naarmate ik volwassener ben geworden, is Chrostin ook mee gegroeid. Nu maak ik vooral comics die ik zelf belangrijk vind. Ik vind het geweldig dat mijn werk mensen aanzet tot nadenken.”

Christina De Witte heeft dus eigenlijk drie identiteiten: Chrostin, je Thaise identiteit en je Belgische identiteit.

“Mensen maken inderdaad het onderscheid tussen mijn drie identiteiten. We zijn alle drie dezelfde persoon, zij het met andere nuances. Ik geef mezelf ook niet volledig bloot op sociale media. Wat Christina doet, is van mij en persoonlijk. Araya is mijn Thaise naam, die ik eindelijk heb omarmd. Ik heb lang geworsteld met mijn roots. Araya is een symbool of metafoor voor mijn eigen ontwikkeling.”

Hoe heeft de reis naar Thailand je leven verrijkt?

“Ik ben naar Thailand gereisd in de nasleep van de coronacrisis. Er was geen lockdown meer, maar we waren verplicht om in het openbaar mondmaskers te dragen. Bangkok was ook niet meer zo bruisend als vroeger. Voor mij was het een heel ander beeld dan wat ik tijdens mijn jeugd had meegemaakt. Hoewel ik mijn jeugdherinneringen niet kon herbeleven, voelde ik me wel nog steeds thuis in Thailand. Het is het land van mijn herkomst. Ik voel me daar welkom en ik word er altijd omringd door warme mensen.”

“Het is mijn droom om naar Thailand te verhuizen voor een periode van één of twee jaar. Ik wil dat niet forceren, maar gewoon laten gebeuren. Ik moet nog groeien om die grote stap te kunnen zetten. Het kost ook veel geld en er komt veel administratieve rompslomp bij kijken. Drie jaar geleden ben ik alvast de taal beginnen te leren met een Thaise docente. Ik eet ook wekelijks traditionele gerechten uit Thailand. Mijn moeder woont er ook. Ik vind het belangrijk om de cultuur niet te verwaarlozen.”

Ten slotte, wat wens je te bereiken met je beeldroman?

“Ik word verlegen als mensen naar mijn werk kijken, zeker als ik ze niet ken. Ik heb een boek uitgebracht, maar ik wil liever niet weten wat lezers ervan vinden. Ik hoop eerlijk gezegd dat ze hun feedback niet met mij zullen delen. Dat maakt me nerveus. Eigenlijk wil ik er niets mee bereiken en gewoon mijn verhaal delen; het is semi-autobiografisch met thema’s die universeel herkenbaar zijn. Verder wil ik vooral voortschrijven aan het verhaal. Wordt dus vervolgd!”